Wieża widokowa na Magurkach w Gorcach

Magurki to szczyt w Gorcach mierzący 1108 m n.p.m. To popularna góra, ponieważ znajduje się tam drewniana wieża widokowa. Podobne są na: Lubaniu, Koziarzu i Gorcu.

  • Najłatwiejszy i najkrótszy szlak do wieży widokowej na Magurkach prowadzi przez Kurnytową Kolibę,
  • Czas wejście to od 40 do 60 minut – w zależności od tempa,
  • Trasa mierzy 2 kilometry,
  • Dłuższy wariant do wieży prowadzi z Doliny Potoku Jaszcze przez szczątki rozbitego samolotu.

Wieża widokowa Magurki – jak dojechać?

Pod samą wieżę nie dojedziesz samochodem. Chcąc dojechać na start najkrótszej trasy, to w Ochotnicy Górnej należy skręcić w drogę naprzeciwko stadionu i jechać nią, aż do drewnianego budynku poza ostatnimi gospodarstwami.

Samochód można zostawić przy drodze. Szlak Kultury Wołoskiej prowadzi wzdłuż Potoku Forędówki. Później po przejściu kilku minut skręca w prawo tuż za drewnianym góralem. Tam jest także kierunkowskaz do Kurnytowej Koliby. Na poniższej mapie możesz zobaczyć, jak wygląda trasa.

Mapa najkrótszej trasy na szczyt

  • Współrzędne miejsce, w którym możesz zostawić samochód: 49.5174, 20.1889,
  • Trasa mierzy 2 kilometry,
  • Na szlaku jest 315 metrów podejścia.
  • Na Magurki dostaniesz się w ciągu 60 minut.

Najkrótszy szlak do wieży widokowej na Magurkach w Gorcach

Ważne! Trasa nie jest oznaczona typowymi znakami na drzewach. Co jakiś czas ustawione są drewniane słupki z logiem Szlaku Kultury Wołoskiej. Nie ma się co martwić o możliwość zgubienia. Szliśmy w zimie miejscami po kolana w śniegu, bo nie było przetarte i w górę prowadzi tylko jedna droga, a też dojście do wieży widokowej nie jest zbyt długie.

Kurnytowa Koliba z 1839 roku

Po 10 minutach staliśmy już pod Kurnytową Kolibą – najstarszym, niesakralnym zabytkiem w Gorcach. Świadczy o tym nie tylko archaiczna forma i struktura budowli, lecz i jej znaczenie, jako pamiątki sposobu gospodarowania na odległych polanach – zarębkach. Kurnytowa Polana, na której stoi koliba służyła za bazę partyzancką z czasu II wojny światowej i z okresu walk z władzą komunistyczną.

Na górę dostaniesz się bardzo szybko

Trasa od samochodu na Magurki trwa około 40 do 60 minut i mierzy 2 kilometry. Nie jest ona zbyt wymagająca. Nie ma ostrych podejść. Po przejściu przez las wychodzi się na kolejne piękne, widokowe polany. Mogę powiedzieć, że jest to chyba najszybszy sposób dostania się na sam szczyt z dostępnego miejsca postojowego.

przewodnik

Wieża widokowa na Magurkach

Zdjęcia trasy robiłem w drodze powrotnej, ponieważ w górę maszerowaliśmy po ciemku. Także przechodzimy teraz do najważniejszej części, czyli wschodu słońca z wieży widokowej. Nie był on oszałamiający, bo chmury przykryły 95 procent nieba. Najważniejsze jednak, że ten pas nad górami był odsłonięty.

Udało się zobaczyć Tatry, jednak najwyższe szczyty były szczelnie zakryte gęstą warstwą chmur. Wieża widokowa to obiekt bardzo bezpieczny i nowoczesny, dzięki czemu mogą na nią wejść osoby z lękiem wysokości oraz dzieci.

Przy dobrej widoczności widać nie tylko Gorce, Tatry i sąsiednie pasma górskie, ale także Wielką Fatrę na Słowacji. Na podeście widokowym zamontowano 4 opisane panoramy widokowe.

Zachęcamy do wybrania się na Magurki właśnie Szlakiem Wołoskim. Można wiele zwiedzić i dowiedzieć się czegoś więcej dzięki tablicom informacyjnym usytuowanym na trasie. 


INNY WARIANT TRASY – DŁUŻSZY

Doliną Potoku Jaszcze zdobywamy Magurki w Gorcach – opis szlaku

Siódmego grudnia 2015 r. wyruszamy w Gorce, żeby odwiedzić Magurki i nowo powstałą tam wieżę widokową. Na szczyt nie prowadzi żaden typowy szlak turystyczny. Mamy tam tylko ścieżkę przyrodniczą zwaną Doliną Potoku Jaszcze. Serdecznie zapraszamy do wspólnej wędrówki.  

Jak dojechać na Magurki?

Rozpoczynamy od dojazdu na miejsce do przysiółka Jaszcze Duże. Dojechać tam można, skręcając za kościołem pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Ochotnicy Górnej. Kierujemy się po wąskiej asfaltowej drodze przez jakieś 3 kilometry.

Lepiej tam nikogo nie spotkać, bo trzeba się wymijać, a nie ma tam na to zbytnio miejsca i trzeba wjeżdżać na czyjeś posesje. Nam się jedzie źle, bo jest ślisko. Zatrzymujemy się gdzieś przy odejściu żółtej ścieżki w stronę szczytu Przysłop 1187 m n.p.m. Po lewej stronie płynie sobie potok Jaszcze.

Po prawej stronie widzimy domek i myślimy o tych, co by chcieli zamieszkać gdzieś w górach. Takie miejsce jest do tego wręcz wymarzone. Jest tutaj pięknie, a do tego cicho i spokojnie.

Jak wygląda szlak do wieży widokowej na Magurkach?

Kierujemy się za ścieżką zieloną wzdłuż samochodowych śladów. Na pewno by wyżej tam nie dojechał, bo jest strasznie ślisko. Pojawia nam się za chwilę znak informujący jaką ścieżką właśnie będziemy wędrować. Na niej znajduje się 13 przystanków tematycznych:

  1. Młaka kozłkowo-turzycowa
  2. Łąka ostrożeniowa
  3. Płazy
  4. Dolnoreglowy bór jodłowo-świerkowy
  5. Młaka śródleśna
  6. Buczyna Karpacka
  7. Miejsce katastrofy samolotu
  8. Kośne łąki
  9. Panorama Tatr
  10. Łąka bliźniczkowa (psiara)
  11. Historia osadnictwa
  12. Sukcesja lasu na gruntach porolnych
  13. Stare budownictwo drewniane – szałasy

Uchodzimy kilkaset metrów i docieramy do szlabanu. Tam też mamy informację, że znajdujemy się na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego. Przekraczamy potok Głęboki i szeroką drogą kierujemy się pod górę.

Idziemy po przyjemnej ścieżce, na której śniegu już nie znajdziemy. Mamy małe błoto, ale nie przeszkadza ono w wędrówce. Pogoda rozpieszcza nas od samego poranka. Promienie słońca przedzierają się przez wysokie drzewa. Uchodzimy mały kawałek i stajemy przed przystankiem oznaczonym numerem drugim. Nosi on nazwę „zbiorniki dla płazów” i znajduje się na Polanie Łonna.

Teraz zaczyna się lekkie podejście. Zdobywamy szybko wysokość, wędrując pomiędzy iglakami. Niczym szczególnym trasa się nie wyróżnia. Możemy spotkać bardzo fajne mostki i ułatwienia dla turystów. Tereny tutaj należą do podmokłych, a to za sprawą wąskich strumyków, które spływają z polany Średniak.

Liberator na Magurkach

Docieramy do miejsca katastrofy bombowca. Dnia 18 grudnia 1944 roku o godzinie 12:45 pod przełęczą Pańska Przechybka, rozbił się ciężki amerykański bombowiec typu B-24 J Liberator. Maszyna o numerze 42-51714 i imieniu własnym „California Rocket” należała do 757 Dywizjonu, 459 Grupy Bombowej, 304 Skrzydła, 15 Armii Powietrznej Stanów Zjednoczonych, operującej wówczas z terenu Włoch.

Przełęcz Pańska Przehybka

Idziemy dalej i wychodzimy na przełęczy o nazwie Pańska Przehybka, która słynie z ciekawych widoków. Można zauważyć przede wszystkim grzbiet sąsiedniego Lubania.

Jesteśmy już prawie przed samym szczytem. Zaczyna się najpoważniejsze podejście, bo Magurki przecież coraz bliżej. Śniegu też jest coraz więcej. Widzimy już wieżę widokową. Małymi śladami dochodzimy pod schody. Szybko wychodzimy po kilkudziesięciu schodach na samą górę i podziwiamy okazałe widoki, które jednak ograniczają chmury.

Szczyt

Krajobrazy mamy na wszystkie strony. Z jednej jest to Podhale i górujące ponad nim Tatry, pasmo Lubania z wieżą widokową, wzniesienie Gorc, pasma w Beskidzie Sądeckim czy szczyty w pobliżu typu Przysłop i Jaworzyna Kamienicka. Tatry niestety zasłaniają chmury i widzimy tylko najwyższe wierzchołki.

Sam pomysł z wieżą widokową trafiony jak najbardziej. To miejsce stanie się popularne, wiele ludzie będzie tutaj przychodzić i podziwiać okolicę. Na wieży jest zamontowana kamerka, przez którą internauci mogą obserwować to co dzieje się na samej wieży, jak i widoki, które się z niej rozciągają. Tutaj jest taki sam typ wieży jak na Koziarzu, Lubaniu i Gorcu.

Zeszliśmy z wieży i udaliśmy się do drewnianego szałasu, który znajduje się kilkaset metrów dalej. Tam zjedliśmy śniadanie i chwilę odpoczęliśmy. Do samochodu wracaliśmy tą samą trasą. Na szlaku nie spotkaliśmy nikogo. Góry były tego dnia tylko nasze. 

Szlak Kultury Wołoskiej

Wołoskie wędrówki miały bardzo ważne znaczenie dla kształtowania kultury w górskich terenach Europy Wschodniej i Środkowej. Wołosi nie izolowali się i wnosili swoje dziedzictwo w kulturę narodów i grup społecznych, z którymi spotykali się na swojej drodze. Osadnicy nasiąkali przy tym kulturą zastaną na szlaku swych podróży.

Pod pojęciem 'kultury wołoskiej’ można rozumieć kulturę Karpat w całej swej wielobarwności i bogactwie. Pomysł na Szlak Kultury Wołoskiej zrodził się w Ochotnicy i to właśnie tutaj zespół dawnych terenów pasterskich, rolnych i osadniczych w masywach gór ją otaczających jest jednym z najbogatszych w skali kraju – pod względem czytelności i jakości krajobrazowej spuścizny archaicznej gospodarki, bazującej na dawnych tradycjach i zwyczajach wołoskich.

Szlak Kultury Wołoskiej – logo

Jeśli ten wpis dał Ci wartość, znalazłeś u nas potrzebną wiedzę, inspiracje do podróży, to będziemy wdzięczni, jak postawisz nam kawę. Tworzymy bloga z ogromną przyjemnością i pasją od ponad 12 lat. Kawa nam się przyda do dalszej pracy. :) Bardzo dziękujemy! To pozwoli nam się dalej rozwijać.

Postaw mi kawę na buycoffee.to

NEWSLETTER!

Zapisz się do stałego grona czytelników MyNaSzlaku.pl

Nie spamujemy! Wysyłamy tylko konkretne wiadomości.