Borówkowa Góra i Jawornik Wielki w Górach Złotych – szlak do wieży z Lądka-Zdroju
Borówkowa Góra 872 m n.p.m. i Jawornik Wielki 900 m n.p.m. to dwa szczyty w Górach Złotych i dwa szczyty, na których stoją wieże widokowe.
My zdecydowaliśmy się iść na górę z Lądka-Zdroju i zrobić trasę pętlę. W sezonie miasteczko tętni życiem za sprawą wielu atrakcji. A są to między innymi: uzdrowisko Wojciech, skałki lądeckie, most świętego Jana, lądeckie arboretum i 2 główne imprezy – Lądeckie Lato Baletowe czy Przegląd Filmów Górskich.
Rynek miasta ma wymiary 95 × 56 m Otaczają go zabytkowe kamieniczki, na środku mamy wielki ratusz, z którego o 12:00 grany jest lądecki hejnał. Obok ratusza możemy obejrzeć figurę Trójcy Świętej. Zobacz więcej atrakcji w Lądku-Zdroju.
Lądek-Zdrój – bezpłatny parking przy szlaku
Wjeżdżamy do miasteczka i szukamy jakiegoś darmowego parkingu. Tradycyjnie jedziemy pod kościół, bo tam coś powinno być. Miłym zaskoczeniem jest to, że większość parkingów, a nawet nie wiemy, czy nie wszystkie są darmowe.
Zatrzymujemy się zatem na parkingu przy cmentarzu. Jest to obszerny plac przy drodze głównej. Lądek-Zdrój zlokalizowany jest na obszarze Gór Złotych w dolinie rzeki Białej Lądeckiej. Mieszka tam ponad 5700 mieszkańców.
- Współrzędne parkingu w Lądku-Zdroju: 50.3449, 16.8710.
Mapa szlaku na szczyt Jawornik Wielki i Borówkową Górę w Górach Złotych
Parking Lądek-Zdrój – Orłowiec – Przełęcz Jaworowa – Jawornik Wielki – Przełęcz Jaworowa – Przełęcz Różaniec – Borówkowa Góra – Lądek-Zdrój ścieżka czerwona
- Długość naszej trasy to 23,7 km
- Na trasie mieliśmy 1223 metry podejścia,
- Cała wycieczka zajęła nam 11 godzin z przerwami.
Opis szlaku turystycznego na szczyt Jawornik Wielki i Borówkową Górę
Zaczynamy od przejścia do rynku bez szlaku. Tam mamy tabliczki ze szlakami w różnych kierunkach.
- Niebieski szlak do Jaskini Radochowskiej i na Rozdroże Zamkowe,
- Żółty szlak na Przełęcz Lądecką,
- Czerwony na Przełęcz pod Chłopkiem i do Złotego Stoku.
- Ten ostatni to odcinek Głównego Szlaku Sudeckiego, drugiego co do długości szlaku turystycznego w Polsce.
Przełęcz pod Konikiem 589 m n.p.m.
Ruszamy najpierw drogą asfaltową przez kilkanaście minut. Czerwony szlak jest bardzo dobrze oznaczony. Od samego początku do samego końca. Wychodzimy nim na obrzeża miasta po drodze polnej. Za nami wyłania się Masyw Śnieżnika. Pierwszy raz od dłuższego czasu można iść bez kurtki, bo jest bardzo ciepło.
Po drodze zaraz po wejściu do bukowego lasu mijamy przydrożny krzyż. Słońce przebija się przez drzewa i tworzy ciekawe efekty. W całym lesie trwa wycinka drzewa. Znowu się zastanawiamy, czemu drzewa nie można obciąć tuż nad znakiem, tylko trzeba szlak likwidować. Już któryś raz spotykamy się z taką sytuacją. Zawsze do wycięcia zaznaczone są te drzewa, na którym są znaki. Docieramy na Przełęcz pod Konikiem 589 m n.p.m.
Wieś Orłowiec w Górach Złotych
Po minięciu Przełęczy pod Konikiem schodzimy w kierunku Wojtówki. Wzniesienie Konik znajduje się z naszej lewej strony, a pod nim ukryte w lesie skały. W miejscowości wkraczamy na asfalt i przechodzimy przez mostek nad Borówkowym Potokiem. Podchodzimy dość ostro pod górę, trawersując zbocza Rasztowca i mijając kilka pensjonatów. Żałujemy, że nie mamy okazji wędrować Głównym Szlakiem Sudeckim jeszcze przy takiej pogodzie.
Orłowiec, jak i większość miejscowości okolicznych nastawiona jest na turystów, o czym mogą świadczyć liczne pensjonaty i domy wypoczynkowe. Dochodzimy do miejscowego kościoła, pod którym się rozbijamy. Mamy teraz chwilę czasu na śniadanie. Gdzieś tu w okolicy powinien być sklep, jednak przy czerwonym szlaku go nie ma. Podziwiamy krajobrazy i wiemy, że teraz przed nami ostra wyrypa na szczyt.
Przełęcz Jaworowa i Rozdroże pod Jawornikiem
Od kościoła dalej drogą asfaltową dochodzimy do ostatniego ogromnego pensjonatu. Obchodzimy go z prawej strony i zaczynamy podchodzić pod górę. Lekkie podejście już się skończyło, teraz trochę się musimy napocić. Trawersujemy zbocze góry lewą stroną. Jesteśmy na skraju lasu, więc niedalekie górki majaczą zakryte lekką mgłą.
Zbliżamy się do następnych tabliczek na Przełęczy Jaworowej 727 m n.p.m.. Towarzyszy im wiata do odpoczynku, a kawałek poniżej droga główna z Lądka-Zdroju do Złotego Stoku. Szlaki rozchodzą się w różnych kierunkach.
Szlak na szczyt Jawornik Wielki w Górach Złotych
Wspinamy się pod szczyt Jawornik Wielki. W zacienionych strefach lasu widoczny jest jeszcze śnieg. Od razu czuć chłodniejsze powietrze. Idąc, można zauważyć wieżę widokową na Borówkowej Górze. Idziemy za śladami, całkiem świeżymi. Na drzewie jest zawieszona tabliczka, przy której odbijamy na Jawornik Wielki w lewo.
Wieża widokowa na Jaworniku Wielkim w Górach Złotych
Jeszcze tylko 5 minut i będziemy na szczycie. Tak się właśnie dzieje. Chłodne powietrze utrzymujące się dzięki leżącemu śniegowi doprowadza nas pod wieżę widokową. Wieża jest bardzo ciekawie skonstruowana. Jest bezpieczna i dobra do spania podczas marszu Głównym Szlakiem Sudeckim.
Warto wiedzieć, że czerwony szlak nie idzie bezpośrednio na Jawornik Wielki, tylko mija go koło tej tabliczki powyżej. Czasem można się zapędzić, a potem szukaj wiatru w polu. Panoramy z wieży oszałamiające nie są. Tylko widoczna jest północna część gór. Pozostałe strony ukazują piękno lasu.
Przełęcz Różaniec 594 m n.p.m. pod Borówkową Górą
Szlak tutaj wiedzie granicą z Czechami i dowiemy się o tym, czytając tablice obok wieży. Opuszczamy to atrakcyjne miejsce i idziemy z powrotem, nie zapominając o zdjęciu pod wieżą do odznaki Wież Widokowych Ziemi Kłodzkiej. Wracamy do skrzyżowania i szukamy żółtej ścieżki, którą zejdziemy do Przełęczy Jawornickiej, a dalej na Przełęcz Różaniec.
Początek ścieżki znaleźć trudno, a gdy już znajdziemy, to musimy przedrzeć się przez mokre krzaki. Ścieżka na odcinku 100 metrów jest źle zadbana. Potem jest już nieco lepiej, aż do pierwszej z przełęczy. Gdy pojawia się zielony szlak turystyczny, to już idzie się dobrze. Na uboczu z prawej strony znajduje się wychodnia skalna. Dalej szlak ostro skręca w prawo i sprowadza nas po głazach do Przełęczy Różaniec 594 m n.p.m.
Trasa z Przełęczy Różaniec na szczyt Borówkowa Góra
Tracimy przy tym ponad 200 metrów wysokości. Przełęcz dawniej była główną trasą między Lądkiem i Białą Wodą w Czechach. Można teraz zejść drogą do Orłowca lub iść dalej na Borówkową Górę. My tak robimy i kolejny raz musimy się trochę pomęczyć. 200 metrów sprzed chwili trzeba odrobić i wyjść na szczyt, który jest większy od poprzedniego o kilkadziesiąt metrów. Szlak zielony polski i czerwony czeski oznaczone są wzorowo.
Przez 30 minut nic w naszej trasie się nie zmienia. Cały czas drogą pod górę przez las. Tym sposobem jesteśmy pod Borówkową. Nie możemy nie wspomnieć o ogromnej formacji skalnej przypominającej psa.
Wieża widokowa na Borówkowej Górze w Górach Złotych
Borówkowa Góra, do której dotarliśmy, słynie z wieży widokowej, z której panoramy widokowe potrafią zrobić wrażenie. Ziemia Kłodzka jest na wyciągnięcie ręki. A nawet i Tatry odległe o 250 kilometrów. Panoramy widokowe są wspaniałe,
- Wieża jest otwarta całą dobę,
- Wstęp na wieżę jest bezpłatny
Po 1945 roku, a przed ustaleniem obecnej polskiej nazwy, szczyt nazywany był również Wrzesiec, Wrzosiec lub Wrzosówka. Nazwa ta pozostała ostatecznie jednak przy wsi Wrzosówka leżącej na jej stoku. Na szczycie spotykamy kilku miejscowych. Oni dobrze znają to miejsce i trochę nam o nim opowiadają.
Wracamy z wieży widokowej do miasta
Na zegarku jest już po godzinie 15. Zbieramy się do zejścia. Z nowymi informacjami kierujemy się czerwoną ścieżką do Lądka-Zdroju. Powinniśmy za 2 godziny być na dole. Już na początku natrafiamy na 2 źródła. Jedno z nich to źródło Łucja ładnie zagospodarowane. Po pierwszym opuszczeniu lasu naszym oczom ukazuje się dach kościółka św. Karola Boromeusza, a dalej piękne pasmo gór.
Na tabliczce w oddali jest informacja o czasie przejścia. Cały czas schodzimy na dół, tracąc wysokość z każdym metrem. Pogoda idealna do wędrówek ma się już tego dnia skończyć. Czeka nas mgła i deszcz. Cały czas idziemy wydeptaną ścieżką na dół. Mamy zniszczone szlakowskazy, niżej domy i powoli obniżające się do ziemi słońce.
Jedyne newralgiczne miejsce mamy prawie pod koniec. Szlak wyprowadza nas na polanę i nagle znika. To czas, aby skręcić prostopadle w lewo i nad brzózkami kontynuować szlak.
Dojdziemy nim do Pieczary Zbójników – dawnej sztolni, a obecnie miejsca spotkań wielu młodych. Słychać już samochody u stóp góry. Łączymy się ze szlakiem, którym szliśmy rano. Chwila, moment i mamy asfalt i znak o kotach. Rynek w miasteczku jest senny jak o poranku. Cisza to główna zaleta lądeckiego rynku. Zmierzamy w kierunku samochodu i kończymy kolejny dzień w górach.
