Mogielica – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego | szlak do wieży widokowej

Mogielica mierząca 1171 m n.p.m. to najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego. Jest bardzo popularna ze względu na wieżę widokową, która znajduje się na szczycie. Nowa wieża widokowa powstała w 2022 roku. Ten należy także do Korony Gór Polski, którą wiele osób zdobywa. Kultowym miejscem w partii szczytowej jest Polana Stumorgowa. 

• Do nowej wieży na Mogielicy dojdziesz z: Przełęczy Rydza Śmigłego, Jurkowa, Wyrębisk, Słopnic Królewskich, Rzek i Szczawy,
• Nowa wieża widokowa jest metalowa. Stara była drewniana i przez lata się już wysłużyła. Została rozebrana ze względu na zły stan techniczny,
• Wokół szczytu zostały wytyczone szlaki narciarstwa biegowego,
• Najkrótszy i najłatwiejszy szlak na Mogielicę prowadzi z Polany Wyrębiska,
• Najbardziej widokowy szlak na Mogielicę prowadzi z Jurkowa,
• Na trasie natkniesz się na skałę Zbójnicki Stół,
• Poniżej szczytu znajduje się krzyż papieski.

Opis szlaku na Mogielicę z Przełęczy Marszałka Rydza Śmigłego – kolor zielony

Na miejsce startu wybraliśmy Przełęcz Marszałka Rydza-Śmigłego. Jest to miejsce, z którego można wyruszyć albo na najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego Mogielicę, albo na równie atrakcyjny szczyt, jakim jest Łopień.

Przez przełęcz przebiega szlak koloru zielonego, który łączy ze sobą oba wzniesienia. Przyjeżdżamy na miejsce około godziny 6:00. Parking jeszcze pusty, dlatego możemy wybrać dowolne miejsce. Stajemy pod pomnikiem. Czas przejścia szlaku z przełęczy to 1 godzina i 30 minut.

Mapa trasy z Przełęcz Rydza Śmigłego

• Długość szlaku góra-dół: 7,1 km,
• Czas wycieczki z przerwami: 3 godziny,
• Suma podejść na szlaku: 507 metrów.

Parking na Przełęczy Rydza Śmigłego

Nieco dalej jest kilka samochodów, ale nie wiadomo, czy te osoby wybrały się już w góry, czy może na grzyby. Słońce leniwie wstaje i zalewa promieniami limanowskie doliny. W międzyczasie podjeżdża autobus, który zabiera kilka osób z przystanku. Na Przełęczy Marszałka Rydza Śmigłego od 2022 roku znajdują się obszerne parkingi.

• Współrzędne bezpłatnego parkingu na Przełęczy Marszałka Rydza Śmigłego: 49.6810, 20.2809.

Ruszamy zielonym szlakiem, który jest krótkim szlakiem, ale według nas trochę trudniejszy od tego z Polany Wyrębiska. Przechodzimy przez drogę, a następnie chwilę idziemy łąką. Wchodzimy do lasu, który wiedzie nas przez dobrych kilka minut. Po opuszczeniu go naszym oczom ukazuje się małe osiedle z kilkunastoma domami. Przechodzimy asfaltem między nimi i rozpoczynamy właściwe podejście.

Widoki z polany, przez którą idziemy, napawają optymizmem przed tym, co możemy zobaczyć z wieży, chociaż słońce już będzie wyżej, zrobi się gorąco, wszystko zacznie parować i może okazać się, że nie ujrzymy zbyt wiele. 

Po przejściu łąki zaczyna się ostre podejście pod górę. Jest to chyba najtrudniejszy odcinek na naszym szlaku. Przynajmniej można się spocić przy podejściu. Trwa on kilkanaście minut, ale ten trud wynagradza kolejna polana widokowa, która jest bramą do Rezerwatu. Tam widoki są o wiele lepsze niż wcześniej na dole. Widać między innymi Gorce i Beskid Żywiecki z Babią Górą. Wieża widokowa na górze jest już dobrze widoczna, a to znak, że królowa Beskidu Wyspowego coraz bliżej.  

Wieża widokowa na Mogielicy w Beskidzie Wyspowym

Jesteśmy już na terenie rezerwatu. Pniemy się pod górę. Mijamy zbójnicki stół i po chwili meldujemy się na szczycie. Tradycyjnie podczas naszych wizyt tutaj są 1 czy 2 osoby, a w większości nie ma nikogo.

Tak właśnie było i tym razem. Cała wieża dla nas. Angelika z Krzyśkiem polecieli do góry. Ja z Mają zostałem na dole. To już jej drugie zdobycie Mogielicy w tym roku i drugie w swoim 6-miesięcznym życiu.

Niedawno wychodziliśmy tutaj od strony Wyrębisk zielonym kolorem – najłatwiejszym szlakiem dojściowym. Widoki z ostatniego piętra zwalają z nóg, tylko trochę niebezpieczne staje się wychodzenie na wieże. Niedługo może podzielić los koleżanki z Radziejowej. 

Wracamy tym samym szlakiem do samochodu, a po drodze spotykamy kilka osób. Głównie to rodziny z dziećmi. Jest także samotnie wędrujący nasz znajomy z gór Rafał, którego poznaliśmy podczas wspólnej wycieczki na Kudłoń i Gorc Troszacki w 2016 roku. Pozdrawiamy. Na parking przychodzimy przed godziną 10. Na dole już kilka samochodów, a niektórzy dopiero rozpoczynają swoją wycieczkę. 

---

Opis najłatwiejszego według nas szlaku na Mogielicę z Przełęczy Słopnickiej – kolor zielony

Na podejście wybraliśmy zielony szlak z Polany Wyrębiska od strony Przełęczy Słopnickiej. Jest to najłatwiejszy i najszybszy sposób dotarcia na najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego. W jedną stronę mamy mniej niż 4 kilometry.

Mapa trasy z Przełęczy Słopnickiej

• Długość szlaku góra-dół: 7,3 km,
• Czas wycieczki z przerwami: 3 godziny,
• Suma podejść na trasie: 344 metry.

Parking na Polanie Wyrębiska – miejsca do zatrzymania samochodu

• Współrzędne bezpłatnego parkingu na Polanie Wyrębiska: 49.6350, 20.3080.

Szlak najpierw prowadzi po płaskim. Uchodzimy kawałek i docieramy do leśniczówki Andrzeja Florka, która podczas walk stawała się miejscem spotkań organizacji konspiracyjnych i żołnierzy Armii Krajowej. 

Obelisk i krzyż partyzancki

Po minięciu szlabanu i przejściu kilkudziesięciu metrów dochodzimy do kolejnego punktu. Tym razem są to obelisk i krzyż partyzancki. W czasie II wojny światowej stał tutaj ołtarz, gdzie odprawiono Msze Święte między innymi z okazji Dnia Niepodległości. Po zakończeniu działań wojennych miejsce to zostało zapomniane i odwiedzane było tylko przez nielicznych ludzi, znających historię. Szlak prowadzi lekko w górę po kamieniach. Widoków nie ma żadnych, ponieważ jest to najmniej atrakcyjny szlak na szczyt.

Wieża widokowa na Mogielicy 1171 m n.p.m.

Po pięknym poranku pogoda z godziny na godzinę się pogarsza i zapowiadane są opady deszczu. Po drodze spotykamy kilka osób. 2 przy podejściu i 2 pod wieżą. W międzyczasie mija nas jakiś biegacz. Po ponad godzinie dochodzimy na szczyt, jednak przed wejściem na wieże idziemy najpierw do krzyża. W oddali majaczą Tatry schowane lekko za chmurami. Pod nimi ciut lepiej widoczne Gorce z wieżą na Gorcu i na Lubaniu. Idziemy w kierunku szczytu.

Angelika wychodzi na pierwszą wieżę widokową po okresie ciąży. Strach lekki jest. Ja zostaję na dole, bo nie chcemy ryzykować. Zresztą byłem tutaj 2 razy ostatnio sam, więc widoki się raczej nie zmieniły. Zmieniło się natomiast wiele na dole. Coraz więcej drzew zostało wyciętych, a pielgrzymi w Wielki Piątek zostawili na Mogielicy kilka krzyży. Jak tak dalej pójdzie, to z dołu będzie bardzo dobry widok. 

---

Opis szlaku z Jurkowa zimą – kolor niebieski

Przyjechałem do Jurkowa na godzinę 7:20. W samochodzie zjadłem śniadanie i ruszyłem niebieskim szlakiem. Samochód można spokojnie zostawić na parkingu kościelnym. O poranku nie ma problemu z miejscem, jednak im późniejsza godzina to samochodów przybywa tak samo, jak turystów na szlaku. Największą atrakcją Jurkowa jest drewniany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy z 1913 roku. 

• Współrzędne bezpłatnego parkingu w Jurkowie: 49.6816, 20.2336.

Mapa trasy z Jurkowa spod kościoła

• Długość szlaku góra-dół: 10,6 km,
• Czas wycieczki z przerwami: 5 godzin,
• Suma podejść na szlaku: 709 metrów.

Jak wygląda szlak z Jurkowa?

Wychodzę z parkingu i mijam stoisko z fajerwerkami. Skręcam na Chyszówki i przechodzę mostem nad rzeką Łososina. Osoby, które planują się tutaj dostać, muszą uważać, żeby nie pomylić miejscowości. Jurków mamy ten, a drugi na drodze Brzesko – Nowy Sącz i 99 procent busów z dworca autobusowego w Krakowie odjeżdża właśnie w tym złym kierunku.

Trzeba korzystać z tych mniej znanych firm przewozowych, które dojeżdżają do tego górskiego Jurkowa. Łatwo jest się pomylić. Zaraz za mostem odbijam w prawo. Znaki koloru niebieskiego są bardzo dobrze widoczne. Uchodzę asfaltem jeszcze około 300 metrów i skręcam w lewo. Z samego dołu widzę swój cel.

Przechodzę obok siatki i trasa powoli zaczyna się wznosić. Słońce kilka minut temu już wstało i przepięknie oświetla sąsiedni Łopień, a także Ćwilin i Śnieżnicę. Wszystkie te trzy szczyty należą do Beskidu Wyspowego i wszystkie są warte uwagi.

Niedawno miałem okazję zdobyć dwa pierwsza. Łopień w zimowych warunkach, podobnych do obecnych, a Ćwilin jeszcze w jesiennych. Na pierwszą górkę można dotrzeć z Przełęczy Rydza-Śmigłego, czyli z tej samej co na Mogielicę, a na przykład na Ćwilin z Jurkowa. Wytężając wzrok, można dostrzec w dolinie drewniany jurkowski kościół. 

Wchodzę do lasu, a tam czekają na mnie typowo zimowe warunki. Słońce tutaj jeszcze się nie przebiło, dlatego ośnieżone drzewa wydawały się wyglądać bardzo tajemniczo.

W minionym dniu mieliśmy taki opad śniegu, że turyści nie potrafili dojechać na przełęcz i musieli się wycofać, także można sobie wyobrazić, że jeszcze kilka dni temu szlak nie wyglądałby tak jak dzisiaj. Wędrówka lasem na kilka minut się skończyła i wyszedłem na pierwszą widokową polanę, na której znajduje się drewniany górski domek.

Polana Cyrla

Nieco wyżej jest już Polana Cyrla, na której warto zatrzymać się na dłużej. Widoki rozpościerają się w kierunku południowo-zachodnim i północno-wschodnim. Widać między innymi najwyższą Babią Górę, nieco niższą Policę, Luboń Wielki z przekaźnikiem, Szczebel, najbliższej na horyzoncie Jasień i Krzystonów, a po drugiej stronie Pasmo Łososińskie górujące nad Limanową.

Polana Cyrla to druga co do wielkości polana na Mogielicy w Beskidzie Wyspowym. Największą jest oczywiście Polana Stumorgowa bardzo dobrze widoczna z wieży widokowej. 

Po obejrzeniu tych pięknych widoków ruszam dalej i przecinam trasę narciarstwa biegowego. Oprócz znaków w kierunku szczytu i Jurkowa jest również ławka, żeby odpocząć. Jedno strome podejście i wychodzę na prostą. Mijam się z chłopkiem, który wraca ze wschodu słońca. Słońce powoli przebija się przez drzewa. Jestem coraz bliżej celu, ponieważ aplikacja w telefonie już mnie informuje, że w nogach mam 5 kilometrów. 

Dochodzę do rozejścia, przy którym można się pomylić i zgubić szlak. Jak jest śnieg, to nie ma z tym problemów, ponieważ wydeptane ślady wskazują drogę. Zaczyna się najostrzejsze podejście pod górę.

Znajduje się ono tuż przed przyjściem szlaku zielonego z przełęczy. Już mam w głowie plan na zejście. Albo ubiorę raczki, które mam w plecaku, albo zjadę na tyłku. Wiadomo, że ta druga opcja jest bardziej atrakcyjna, zwłaszcza że ścieżka przypomina tor saneczkowy, a dodatkowo nie wystają z niej żadne korzenie ani kamienie. Oddam wszystko za ten zjazd.

Męczę się po śliskim podejściu przez 10 minut i docieram do szlaku zielonego. Tam także trasa jest bardzo dobrze wydeptany. Do wieży tylko 5 minut i wreszcie zdobywam najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego po raz pierwszy w tym roku. Jeszcze wczoraj zastanawiałem się, czy iść tutaj, czy w sąsiednie Gorce na Gorc. 

Na szczycie sporo się zmieniło. Wydaje się, że zmieniono dolne schody i kawałek pierwszego piętra. Jeszcze niedawno była tutaj skrzyneczka z pieczątką, a teraz są tam tylko pozostałości. Jest zniszczona skrzynka i pieczątka bez tuszu. Wydaje się, że ktoś się do tego przyczynił. 

Wdrapuję się na ośnieżoną i zamrożoną wieżę widokową i staję na ostatnim piętrze. Widoki są bajeczne. Chociaż przejrzystość nie jest najlepsza, to wszystko w bieli i z dodatkiem chmur robi wspaniały efekt.

Osoby, które były tutaj kilka godzin wcześniej musiały o wschodzie słońca przeżyć coś wspaniałego. Na najwyższy szczyt pasma udało mi się wyjść w ciągu jednej godziny i 45 minut z przerwami. Odległość z Jurkowa to prawie 6 kilometrów przy 600 metrach podejścia.