Dolinka Mnikowska to jedna z Dolinek Krakowskich, którą odwiedziliśmy jako pierwszą. Zachwyciła nas najbardziej ze wszystkich. To wąwóz mierzący zaledwie 2 kilometry, znajdujący się w Dolinie Sanki. Aby ją przejść potrzeba około 25 minut. Głównym celem jest polanka i skała z Matką Boską Skalską, przy której można usiąść i zachwycać się pięknem dolinki.
Można tam wyruszyć pieszo, rowerem, a nawet zabrać dziecko do wózka. Mieszkańcy Krakowa w okresie letnim bardzo chętnie przybywają tutaj na plenerowe Msze Święte, które są na miejscu odprawiane. Od razu polecamy nasz osobny wpis o Dolinkach Krakowskich.
Dolina Mnikowska – jak dojechać z Krakowa?
Dojazd z Krakowa do Doliny Mnikowskiej zajmuje 25 minut. Z dotarciem na miejsce nie powinno być problemów. Trzeba jechać drogą numer 780 przez obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego na Kryspinów i Cholerzyn do Mnikowa. Jeśli nie masz samochodu, to z Krakowa dojedziesz autobusem MPK. Linia 269 z osiedla Salwator.
Dolina Mnikowska – parking przy wejściu na szlak
Parking znajduje się przy pętli autobusowej tuż przy samym wejściu do Doliny Mnikowskiej w przysiółku Skały. Postój jest bezpłatny. Znajduje się tam szlak niebieski, mapa z zaznaczoną doliną, oraz innymi atrakcjami w pobliżu. Jeśli nie masz mapy, to warto zrobić sobie na miejscu zdjęcie i w razie potrzeby zobaczyć.
- Współrzędne geograficzne ułatwiające dojazd na parking: 50.068651, 19.706671.
Dolina Mnikowska – mapa trasy
- Długość trasy: 1,2 km.
- Czas wycieczki z przerwami: 1 godzina.
Opis szlaku do Doliny Mnikowskiej
Dojście z parkingu do najciekawszego miejsca zajęło nam około 10 minut. Dolina znajdująca się na terenie Teńczyńskiego Parku Krajobrazowego na Garbie Teńczyńskim została utworzona w 1963 roku. Spacerując Doliną Mnikowską, najpierw zobaczyliśmy formacje skalne. Skały te miały bardzo strome ściany, a kształtem przypominały wrota skalne lub pojedyncze iglice. Podobno niektóre z nich noszą ślady ludzi z czasów prehistorycznych.
Dalej dowiedzieliśmy się o źródle, które znajdowało się tuż obok szlaku, więc ciężko było przejść i nie zauważyć. Woda wypływająca ze źródła uchodzi do Sanki – potoku, który przepływa przez dolinkę.
Ołtarz i obraz Matki Boskiej Skalskiej
Punktem kulminacyjnym była polanka i ogromna skała z ołtarzem i obrazem Matki Boskiej Skalskiej. Po przekroczeniu potoku podeszliśmy schodami pod sam ołtarz. Od niego widoki nas zachwyciły. W międzyczasie do dolinki przyjechał ktoś na rowerze. Wycieczki rowerowe są bardzo popularne w okolicach Dolinek Krakowskich.
W Rezerwacie Dolina Mnikowska bez problemu można poruszać się wózkiem, jednak my ten krótki odcinek postanowiliśmy, że Maja przejdzie o własnych siłach. Idąc z parkingu, po lewej stronie cały czas góruje nad nami wzniesienie. Nazywa się Kochanka i mierzy 295 m n.p.m
Wąwóz Półrzeczki
Wróciliśmy niebieskim szlakiem na parking i ruszyliśmy w górę za jego znakami. Przy okazji chcieliśmy zwiedzić Wąwóz Półrzeczki. To mniej znane miejsce i często odpuszczane. A do jego przejścia potrzeba około 20 minut. Weszliśmy na asfalt i wypatrywaliśmy, gdzie nasza trasa będzie dalej prowadzić. Trzeba skręcić w prawo w stronę domów. Minęliśmy gospodarstwa i spacerowaliśmy w towarzystwie małego strumyka.
W lesie po prawej stronie ukrywały się wapienne skały: Kanapa, Dębowe Skałki, Księżycowa Skała, Mnik, Skała w Łopiankach. Na nich można się wspinać. Do odnalezienia jest tam również kilka jaskiń. Największa z nich to Jaskinia na Łopiankach. Są także: Jaskinia Księżycowa, Meander w Wąwozie Półrzeczki czy Ukośna Szczelina Górna.
W okresie letnim trzeba uważać na komary. My trafiliśmy na chwilę przed burzą, to było bardzo duszno. Mieliśmy za to dobre tempo, odganiając się od ludzkich wielbicieli. Zobacz także inne dolinki, które do tej pory odwiedziliśmy:
- Dolina Będkowska,
- Dolina Brzoskwinki,
- Dolina Bolechowicka i Kobylańska,
- Dolina Aleksandrowicka,
- Dolina Nielepicka,
- Dolina Eliaszówki,
- Wąwóz Podskalański,
- Dolina Szklarki,
- Dolina Racławki,
- Dolina Grzybowska i Dolina Rudawy,
- Dolina Kluczwody.
Rezerwat Zimny Dół i źródło w Zimnym Dole
Po zwiedzaniu Doliny Mnikowskiej oraz Wąwozu Półrzeczki przejechaliśmy kilka kilometrów na zachód, ponieważ chcieliśmy jeszcze zobaczyć rezerwat przyrody nieożywionej Zimny Dół. Został on utworzony w 1991 roku, a jego powierzchnia to zaledwie 2,22 ha. Znajduje się w nim wiele skał o bardzo stromych ścianach. Na miejsce prowadzi czerwony szlak turystyczny, a przez rezerwat wiedzie zielona ścieżka turystyczna, rozpoczynająca się tuż przy tablicy informacyjnej.
Skałom nadano różne fantazyjne nazwy: Przełaz, Kanion, Głazy, Labirynt czy Wielka Zerwa. Nie wolno tam się wspinać. A gdy jeszcze Ci będzie mało odkrywania nowych miejsc, to w sąsiedztwie znajdziesz jeszcze Zamczysko z grodziskiem z przełomu IX i X wieku, a także Górę Opatrzności w Czułowie.
Parking i mapa trasy turystycznej
Przy wejściu do rezerwatu znajduje się bezpłatny parking w Czułowie, na którym zmieści się kilka samochodów.
- Współrzędne geograficzne ułatwiające dojazd: 50.072053, 19.684660.
Dojście czerwonym szlakiem na początek zielonej trasy zajmuje 15 minut. Przejście zielonej ścieżki edukacyjnej między skałami rezerwatu to kolejne 25 minut. Zobacz na poniższą mapę trasy. Pierwszą część można pokonać z dzieckiem w wózku, a drugą trzeba już pieszo.
