Parki Narodowe w Polsce – lista, opisy, oraz wszystko, co najważniejsze

Parki Narodowe w Polsce, jak i cała ich przyroda jest fascynująca, ciekawa i niezwykła. Odkrywanie jej może być inspirującym doświadczeniem i sprawiać wiele radości. Na terenie całego kraju jest ona zróżnicowana i niepowtarzalna, a każdy rejon ma swoiste cechy. Dzięki powstaniu idei parków narodowych cuda natury są lepiej chronione, a to umożliwia cieszenie się nimi i poznawanie ich. Idea ta powstała w XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, a następnie rozprzestrzeniła się na cały świat. Na terenie Polski występują 23 parki narodowe. Są to tereny objęte ochroną prawną i są niezwykle wartościowe pod względem przyrodniczym, krajobrazowym, kulturowym i naukowym. My odwiedziliśmy do tej pory 21 z nich. Oto lista z opisami wszystkich polskich parków narodowych.

Mapa parków narodowych w Polsce

Dla ułatwienia i lepszej lokalizacji zaznaczyliśmy polskie parki narodowe na mapie. Jak widać poniżej, najwięcej parków znajduje się na terenie województwa małopolskiego oraz podlaskiego.

Babiogórski Park Narodowy

Babiogórski Park Narodowy powstał w 1954 roku na terenie województwa krakowskiego. Obecnie znajduje się w województwie małopolskim, a jego siedzibą jest Zawoja. Powierzchnia parku zajmuje 33,92 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 84,37 km2. Symbolem parku jest okrzyn jeleni. W 1977 roku nadano mu status rezerwatu biosfery i włączono do programu UNESCO.

Park utworzono głównie ze względu na układ pięter roślinnych, roślinność naskalną oraz jedyne w Polsce występowanie gatunków roślin, takich jak okrzyn jeleni i rogownica alpejska. Tereny są także bogate w rośliny naczyniowe, mchy, porosty, glony i wątrobowce. Występują tu także liczne gatunki wysokogórskie. Obszar ten charakteryzuje się siedliskiem wielu gatunków ptaków. Często występującymi zwierzętami są jelenie, wilki, rysie i niedźwiedzie. Wartymi odwiedzenia miejscami są tu między innymi Muzeum Babiogórskiego Parku Narodowego oraz oczywiście najwyższy szczyt – Babia Góra. Zobacz opis szlaku górskiego na Babią Górę.

Białowieski Park Narodowy

Białowieski Park Narodowy został założony w 1932 roku w województwie podlaskim, a jego siedzibą jest Białowieża. Powierzchnia parku zajmuje 105,17 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 32,24 km2. Symbolem parku jest żubr. Jest to jeden z pierwszych parków narodowych w Polsce i Europie. Na jego terenie znajduje się najlepiej zachowany fragment Puszczy Białowieskiej, ostatniego w Europie lasu pierwotnego. Park ten wpisany jest na listę UNESCO w 1979 roku.

Charakterystycznym zwierzęciem parku jest żubr, ponieważ właśnie tu ocalono ten gatunek od wyginięcia. Znajduje się tu największa na świecie wolnościowa populacja żubra. Oprócz tego na terenie parku zamieszkuje wiele innych zwierząt, a liczba ich gatunków, jak na tę strefę klimatyczną, jest bardzo duża. Większą część parku zajmują lasy liściaste, a spośród nich najliczniejsze są lasy grądowe. W parku znajduje się ponad 1000 gatunków roślin. Największymi atrakcjami parku są Rezerwat Pokazowy Żubrów oraz muzeum Białowieskiego Parku Narodowego. Zobacz wszystkie ciekawe atrakcje przy Białowieskim Parku Narodowym.

Biebrzański Park Narodowy – największy park narodowy

Biebrzański Park Narodowy powstał w 1993 roku na terenie województwa podlaskiego z siedzibą w Osowcu-Twierdzy. Powierzchnia parku zajmuje 592,23 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 668,24 km2. Symbolem parku jest batalion. Niemal cała rzeka Biebrza biegnie przez teren parku. Cechą charakterystyczną parku narodowego jest obecność wielu zbiorowisk wodnych, takich jak bagna, torfowiska, czy szuwary. Roślinność jest bardzo różnorodna, wśród której występuje wiele gatunków rzadkich i reliktowych. Biebrzański Park Narodowy jest największym parkiem narodowym w Polsce.

Najliczniejszymi zwierzętami są tu ptaki, zwłaszcza te, które przystosowane są do środowisk bagiennych. Oprócz tego występuje wiele innych gatunków zwierząt. Wśród ssaków najliczniejszy jest łoś. Przez teren ten biegnie szlak rowerowy Green Velo. Inną atrakcją turystyczną może być na przykład Uroczysko Grzędy. Zobacz najciekawsze atrakcje w Biebrzańskim Parku Narodowym.

Bieszczadzki Park Narodowy

Bieszczadzki Park Narodowy powstał w 1973 roku na terenie województwa podkarpackiego, a jego siedziba znajduje się w Ustrzykach Górnych. Powierzchnia parku to 292,02 km2, co sprawia, że jest to największy park narodowy w polskich górach oraz trzeci co do wielkości park narodowy w Polsce. Symbolem parku jest ryś. Ochroną objęte są dwie największe części Karpat Wschodnich. Wyróżnia się tu dwa piętra roślinno-klimatyczne: połoniny i regiel dolny. Większą część tego obszaru zajmują lasy liściaste, z czego część to drzewostany pierwotne.

Rośliny naczyniowe stanowią największą część flory parku. Występuje tu także wiele gatunków mchów, porostów i grzybów. Na tym terenie występuje wiele gatunków ssaków, a spośród nich najliczniejszymi są niedźwiedzie, wilki, ryś i żbik, a także jeleń karpacki i żubr. Spotkać można tu także wiele gatunków ptaków, w tym drapieżnych, takich jak orzeł przedni i orzeł krzykliwy. Wartymi odwiedzenia miejscami są Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny, Muzeum Przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego, znajdujące się w Ustrzykach Dolnych, Połonina Wetlińska i Tarnica. Zobacz więcej informacji o Bieszczadach.

Park Narodowy Bory Tucholskie

Park Narodowy Bory Tucholskie został utworzony w 1996 roku na terenie województwa pomorskiego, który swoją siedzibę ma w miejscowości Charzykowy. Powierzchnia parku obejmuje 46,13 km2, a powierzchnia otuliny to 129,8 km2. Symbolem parku jest głuszec. Spośród wszystkich siedlisk leśnych na terenie parku dominującymi są siedliska borowe.

Znajduje się tam 21 jezior, spośród których najgłębsze jest Jezioro Ostrowite. Na tych terenach znajdują się głównie mchy, porosty, grzyby i rośliny naczyniowe. Charakterystyczne są też gatunki roślin wodnych. Z kolei wśród zwierząt najliczniejsze są tu stawonogi, między innymi różne gatunki motyli, mrówek, ważek i pszczół. Liczną grupę stanowią także ryby i płazy. Dobrze rozwinięta jest tu turystyka wodna, na przykład szlaki kajakowe nad rzeką Brdą. Można odwiedzić również zabytki w pobliskim mieście Chojnice. Zobacz najciekawsze miejsca do zwiedzania w Borach Tucholskich.

Drawieński Park Narodowy

Drawieński Park Narodowy założony został w 1990 roku, a położony jest na terenie trzech województw: wielkopolskiego, zachodniopomorskiego i lubuskiego. Jego siedziba jest Drawno. Jego powierzchnia wynosi 115,36 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 352,67 km2. Symbolem parku jest wydra. Park znajduje się na Równinie Drawskiej, na terenie Puszczy Drawskiej. Większą część parku zajmują lasy, głównie bukowe i dębowo-bukowe, znajdują się tu również bory sosnowe.

Przez teren parku przepływają rzeki Drawa i Płociczna. Oprócz tego na terenie parku znajduje się 20 zbiorników wodnych, między innymi Jezioro Czarne i Jezioro Ostrowiec. Znajduje się tu około 900 gatunków roślin. Wśród zwierząt licznymi gatunkami są ryby i ptaki, występuje tu także wiele gatunków ssaków. Charakterystyczne na terenie parku są tzw. ścieżki poznawcze, między innymi Drawnik i Międzybór.

Gorczański Park Narodowy

Gorczański Park Narodowy utworzony został w 1981 roku na terenie województwa małopolskiego z siedzibą w Porębie Wielkiej. Jego powierzchnia wynosi 70,30 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 166,47 km2. Symbolem parku jest salamandra plamista. Jest to obszar bogaty w różnego rodzaju gatunki roślin, wśród których można wyróżnić: rośliny naczyniowe, mchy, porosty, wątrobowce, w tym wiele gatunków górskich. Lasy stanowią aż 95% powierzchni parku. Zobacz szczegółowy opis Gorczańskiego Parku Narodowego.

Obszar ten jest niezwykle korzystny dla zwierząt. Wśród ssaków najliczniejsze są dziki, sarny, jelenie, wydry, borsuki i gronostaje. Licznie występują tu także płazy (na przykład traszka karpacka), jak również ptaki, między innymi cietrzew, głuszec, orlik krzykliwy. Charakterystyczne są tu polany gorczańskie, które są też największą atrakcją turystyczną. Warto odwiedzić Turbacz – najwyższy szczyt, czy też Gorc i Magurki. Zobacz opis szlaku na Turbacz.

Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski Park Narodowy powstał w 1959 roku w województwie warszawskim. Obecnie leży na terenie województwa mazowieckiego z siedzibą w Izabelinie. Jego powierzchnia wynosi 385,4433 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 377,56 km2. Symbolem parku jest łoś. Znajduje się on na światowej liście rezerwatów biosfery UNESCO. Jego zasięg obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej.

Najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu są wydmy w pradolinie Wisły i obszary bagienne. Jego zróżnicowanie wpływa na różnorodność flory i fauny. Występuje tu roślinność łąkowa, turzyce i lasy bagienne. Najczęściej spotykanym zespołem leśnym jest kontynentalny bór sosnowy. Obszar ten sprzyja również występowaniu wielu gatunków zwierząt, wśród których najczęstszymi jest łoś, bóbr i ryś. W parku tym turyści mogą odwiedzić powstańcze mogiły, czy też zabytkową Sochaczewską Kolej Muzealną. Zobacz najważniejsze informacje o Kampinoskim Parku Narodowym.

Karkonoski Park Narodowy

Karkonoski Park Narodowy to park, który powstał w 1959 roku w województwie dolnośląskim z siedzibą w Jeleniej Górze. Powierzchnia parku wynosi 59,51 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 130,93 km2. Symbole parku to dzwonek karkonoski i goryczka trojeściowa. Najbardziej charakterystycznymi elementami tego krajobrazu są góry, torfowiska wysokie, gołoborza, zarośla kosówki, kotły polodowcowe, które czasem przeobrażone są w stawy.

Na tym terenie znajduje się wiele gatunków zwierząt leśnych, takich jak sarny, bobry, lisy, muflony, a także wiele gatunków ptaków. Występuje tu także wiele gatunków roślin, między innymi endemicznych. Park posiada wiele pieszych szlaków turystycznych, a także szlaki narciarskie. Można znaleźć tu również szlaki rowerowe. Warto odwiedzić również Karkonoskie Centrum Edukacji Ekologicznej oraz Muzeum Przyrodnicze Karkonoskiego Parku Narodowego. Jeśli idziesz w góry, to koniecznie musisz zdobyć Śnieżkę oraz Szrenicę.

Magurski Park Narodowy

Magurski Park Narodowy został utworzony w 1995 roku na granicy województw podkarpackiego i małopolskiego, a jego siedziba znajduje się we wsi Krempna. Powierzchnia parku wynosi 194,39 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 229,69 km2. Symbolem parku jest orlik krzykliwy. Park leży na terenie Beskidu Niskiego, pomiędzy Karpatami Zachodnimi a Karpatami Wschodnimi. Zobacz opis Magurskiego Parku Narodowego.

Około 90% terenu parku zajmują lasy. Na tym terenie wyróżnia się dwa rodzaje pięter roślinnych: pogórze i regiel dolny. Znajdują się tu również liczne pastwiska i łąki, jak również torfowiska. Duża część występujących tam roślin znajduje się pod ochroną. Najczęściej występującymi zwierzętami są niedźwiedź, jeleń i łoś. Oprócz tego występuje tam wiele gatunków płazów, gadów i ryb. W okolicy znajduje się wiele atrakcji, między innymi Cerkiew w Chyrowej, czy też Wodospad Magurski. Zobacz także najpiękniejsze szlaki w Beskidzie Niskim.

Narwiański Park Narodowy

Narwiański Park Narodowy został utworzony w 1996 roku w województwie podlaskim, a jego siedzibą jest Kurowo. Jego powierzchnia to 68,1 km2, natomiast powierzchnia otuliny wynosi 154,08 km2. Symbolem parku jest błotniak stawowy. Teren parku znajduje się na terenie Doliny Górnej Narwi. Jest to jedyny park narodowy w Polsce, który nie ma wydzielonego obszaru ochrony ścisłej.

Na tym terenie w większości pojawia się roślinność bagienna, głównie zbiorowiska szuwarowe i wielkoturzycowe. Występuje tu również wiele gatunków roślin naczyniowych. Wśród fauny na terenie parku znaleźć można wiele gatunków ptaków, w tym tych zagrożonych wyginięciem, takich jak bojownik batalion, czy bielik zwyczajny. Wśród ssaków występują głównie tchórze, gronostaje, bobry, jeże i piżmaki, jak również jelenie, łosie, sarny i dziki. Turyści mogą skorzystać z przewozów łodziami pychówkami, jak również z kładki edukacyjnej. Sprawdź, co warto zobaczyć w Narwiańskim Parku Narodowym.

Ojcowski Park Narodowy – najmniejszy park narodowy

Ojcowski Park Narodowy został założony w 1956 roku w województwie małopolskim, a jego siedzibą jest Ojców. Obszar parku zajmuje 21,46 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 67,77 km2. Symbolem parku jest nietoperz. Znajduje się na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i obejmuje Dolinę Prądnika. Ojcowski Park Narodowy jest najmniejszym parkiem narodowym w Polsce.

Najbardziej charakterystycznymi elementami tego krajobrazu są wapienie, które pochodzą z górnej jury, a powstały na dnie dawnego morza ze szkieletów organizmów. Oprócz tego na tym terenie znaleźć można liczne jaskinie, które powstały głównie w wyniku krasowego działania wód. Na terenie parku występują rośliny naczyniowe, mchy i wątrobowce. Wśród fauny głównie nietoperze, sarny, zające szaraki, dziki, lisy, kuny, tchórze. Można znaleźć tu wiele atrakcji turystycznych, jak na przykład Maczuga Herkulesa i Zamek w Pieskowej Skale. Zobacz wszystkie najważniejsze informacje o Ojcowskim Parku Narodowym.

Park Narodowy Gór Stołowych

Park Narodowy Gór Stołowych został utworzony w 1993 roku na terenie województwa dolnośląskiego, a jego siedziba znajduje się w miejscowości Kudowa-Zdrój. Jego powierzchnia obejmuje 63,4016 km2, a powierzchnia otuliny to 105,15 km2. Symbolem parku jest zarys Szczelińca Wielkiego. Park leży na terenie Sudetów Środkowych. Charakterystycznym elementem krajobrazu tego terenu są płaskie stoliwa skalnych bastionów, co czyni Góry Stołowe unikatowymi.

W epoce późnej kredy góry te stanowiły fragment wielkiego morza. Najczęściej pojawiającymi się na tym obszarze ssakami są jelenie, sarny, dziki, lisy i wiewiórki, a także borsuki, kuny, łasice, tchórze i gronostaje. Występują tu również liczne gryzonie i nocne zwierzęta, a przy granicy z Czechami spotkać można muflony. W okolicy warto odwiedzić Ekocentrum Parku Narodowego Gór Stołowych w Kudowie-Zdroju, a także Błędne Skały. Sprawdź, co warto zobaczyć w Górach Stołowych.

Park Narodowy Ujście Warty – najmłodszy park narodowy

Park Narodowy Ujście Warty powstał w 2001 roku na terenie województwa lubuskiego. Miejscem, które stanowi siedzibę parku, jest Chyrzyno. Powierzchnia zajmuje obszar 80,74 km2, a 104,54 km2 otuliny. Symbolem parku jest gęś zbożowa. Park leży głównie na terenie ujścia Warty, a niewielka część także w dolinie dolnej Odry. Park Narodowy Ujście Warty jest najmłodszym parkiem narodowym w Polsce.

Roślinność charakterystyczna jest dla ekosystemów dolin rzecznych. Często występują tu pastwiska i podmokłe łąki. Wśród roślinności bagiennej pojawiają się głównie turzycowiska. Występują tu różne gatunki zwierząt, między innymi bóbr europejski, nurogęś, czapla siwa, bocian biały, czy też kuna leśna. Obszar ten charakteryzuje się również występowaniem licznych gatunków ptaków wodno-błotnych i drapieżnych. W tych okolicach warto odwiedzić między innymi rezerwat przyrody Dolina Postomii oraz Pamięcin.

Pieniński Park Narodowy – najstarszy park narodowy

Pieniński Park Narodowy został utworzony w 1932 roku. Znajduje się na terenie województwa małopolskiego, a swoją siedzibę ma we wsi Krościenko nad Dunajcem. Powierzchnia parku zajmuje 23,46 km2, a powierzchnia otuliny to 26,82 km2. Park obejmuje najcenniejsze przyrodniczo i krajobrazowo obszary Pienin Właściwych. Symbolem parku są Trzy Korony. Pieniński Park Narodowy jest najstarszym parkiem narodowym w Polsce.

Na terenie parku występuje niezwykle zróżnicowana roślinność, do czego przyczyniła się urozmaicona rzeźba terenu i mikroklimatów. Występuje tu 1100 gatunków roślin naczyniowych i 167 roślin górskich. Oprócz tego występują między innymi liczne mchy, glony, porosty i grzyby. Najliczniejszymi gatunkami zwierząt są tutaj kręgowce, takie jak borsuk, sarna, żbik, kuna leśna, ryś, jeleń i dzik. Obszar ten jest chętnie odwiedzany przez turystów. Warto odwiedzić między innymi galerie widokowe na Trzech Koronach, Spływ Dunajcem i Zamek w Czorsztynie. Zobacz najciekawsze miejsca w Pieninach.

Poleski Park Narodowy

Poleski Park Narodowy powstał w 1990 roku w województwie lubelskim, a jego siedzibą jest Urszulin. Powierzchnia parku zajmuje 97,60 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 137,03 km2. Symbolem parku jest żuraw. Park obejmuje tereny Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej. Cechą charakterystyczną jego krajobrazu są liczne bagna, torfowiska oraz jeziora krasowe i stawy. Jest to teren równinny i silnie podmokły. Na tym terenie spostrzec można namiastkę tundry bądź lasotundry.

Roślinność tego terenu jest typowa dla obszarów bagiennych. Dominują gatunki roślin naczyniowych, z czego wiele z nich to gatunki rzadkie, podlegające ochronie. Obszary leśne zajmują głównie brzeziny bagienne. Na tym terenie znajduje się wiele gatunków zwierząt, znajdujących się pod ochroną.

Jest to obszar, na którym występuje wiele gatunków ptaków, między innymi czapla biała. Wśród ssaków można wyróżnić łasicę pospolitą czy gronostaja europejskiego. Na tym terenie warto odwiedzić Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny w Starym Załuczu oraz Ośrodek Dydaktyczno-Administracyjny w Urszulinie. Zobacz ciekawą ścieżkę Czahary na terenie Poleskiego Parku Narodowego.

Roztoczański Park Narodowy

Roztoczański Park Narodowy powstał w 1974 roku na terenie województwa lubelskiego z siedzibą w Zwierzyńcu. Powierzchnia parku zajmuje 84,83 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 380,96 km2. Symbolem parku jest konik polski. Teren parku obejmuje część Roztocza Środkowego. Jest to najbardziej zalesiony polski park narodowy. Na najżyźniejszych glebach rosną grądy, które tworzą buki, dęby, graby, klony zwyczajne, lipy i jawory.

Występują tu także łęgi, olsy i torfowiska wysokie, zachowały się tu również relikty glacjalne i subarktyczne. Wśród zwierząt na terenie parku najliczniejszymi są różne gatunki ślimaków, owadów, pajęczaków i krocionogów. Wśród gadów wyróżnić można żółwia błotnego i padalca zwyczajnego. Występuje tu również wiele gatunków ptaków, między innymi orlik krzykliwy, bocian czarny, dzięcioł zielonosiwy. Warto odwiedzić na tym obszarze takie obiekty, jak Ośrodek Edukacyjno-Muzealny w Zwierzyńcu oraz Izbę Leśną we Floriance. Sprawdź największe atrakcje na Roztoczu.

Słowiński Park Narodowy

Słowiński Park Narodowy utworzony został w 1967 roku w województwie pomorskim, a jego siedzibą jest Smołdzino. Obszar parku obejmuje 327,44 km2, natomiast obszar otuliny to 302,2 km2. Symbolem parku jest mewa srebrzysta. Tereny parku obejmują Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską oraz fragmenty moreny czołowej. Najbardziej charakterystycznymi elementami dla krajobrazu parku są jeziora, łąki, bagna, torfowiska, a także oczywiście ruchome wydmy.

Specyficzne dla tego parku jest to, że to właśnie przyroda nieożywiona najbardziej wyróżnia go wśród innych polskich parków narodowych. Na terenie parku występują zbiorowiska roślinności wydmowej, łąkowej, torfowiskowej. Wśród fauny najliczniejsze są gatunki ptaków, na przykład bataliony, mewy srebrzyste czy kuliki wielkie. Dużymi atrakcjami turystycznymi są tu między innymi wydmy ruchome w Łebie oraz Muzeum Przyrodnicze Słowińskiego Parku Narodowego w Smołdzinie. Zobacz więcej informacji o Słowińskim Parku Narodowym.

Świętokrzyski Park Narodowy

Świętokrzyski Park Narodowy powstał w 1950 roku na terenie województwa świętokrzyskiego, a swoją siedzibę ma w Bodzentynie. Powierzchnia parku zajmuje 76,26 km2, a powierzchnia otuliny to 207,86 km2. Symbolem parku jest jeleń. Park leży w centralnej części Gór Świętokrzyskich. Obejmuje między innymi Pasmo Łysogór oraz część Pasma Klonowskiego. Lasy obejmują 95% powierzchni parku, najczęściej występują mieszane bory jodłowe. Występuje tu także wiele gatunków roślin naczyniowych, w tym wiele rzadkich gatunków.

Na terenie parku znajduje się jodła pospolita, licząca 270 lat i mierząca 51 metrów, która uważana jest za najwyższe drzewo w Polsce. Licznie występują tu ssaki, wśród których można wyróżnić głównie sarny, jelenie oraz dziki. Występują tu również liczne gatunki ptaków. Charakterystyczną cechą krajobrazu są gołoborza, czyli rumowiska skalne. Największą atrakcją jest kompleks zabudowań dawnego klasztoru Benedyktynów Świętokrzyskich na Świętym Krzyżu. Warto również zdobyć najwyższy szczyt Gór Świętokrzyskich, czyli Łysicę.

Tatrzański Park Narodowy

Tatrzański Park Narodowy utworzony został w 1955 roku na terenie województwa małopolskiego z siedzibą w Zakopanem. Powierzchnia parku zajmuje 211,64 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 1,81 km2. Symbolem parku jest kozica tatrzańska. Park obejmuje swoim zasięgiem całe polskie Tatry, a także część Rowu Podtatrzańskiego oraz Pogórza Bukowińskiego. Tatry mają charakter wysokogórski, co spowodowane jest tym, że występuje tam piętrowość klimatu, duże różnice wzniesień, a także różnorodność flory i fauny.

Tatry zalicza się do gór orogenezy alpejskiej, a ich podstawą są skały krystaliczne z granitem. Piętro regla dolnego porastają głównie lasy liściaste, regla górnego bory świerkowe, natomiast piętro hal porasta bogata roślinność alpejska. Wśród ssaków najbardziej charakterystyczne są kozica tatrzańska, świstak tatrzański, jeleń, sarna europejska, łasica pospolita, ryś i niedźwiedź brunatny. Wśród tatrzańskiej fauny i flory występuje wiele endemitów. Największymi atrakcjami jest tu Morskie Oko oraz Giewont.

Wielkopolski Park Narodowy

Wielkopolski Park Narodowy utworzony został w 1957 roku na terenie województwa wielkopolskiego z siedzibą w miejscowości Jeziory. Powierzchnia parku obejmuje 75,84 km2, natomiast powierzchnia otuliny to 72,56 km2. Symbolem parku jest puszczyk. Obejmuje tereny leżące nad Wartą na południe od Poznania. Charakterystyczną cechą parku jest krajobraz polodowcowy i związane z nim elementy, takie jak morena czołowa i denna, ozy, parowy, wydmy, drumliny.

Występują tu także różne formy jezior (rynnowe, odpływowe, bezodpływowe). Charakterystyczne są tu również stare bory sosnowe. Wśród fauny najliczniejsze są bezkręgowce, głównie owady, jak również ssaki. Spotkać tu można również wiele gatunków ptaków, w tym rzadkich. W parku znajduje się wiele szlaków turystycznych, na przykład szlak turystyczny Osowa Góra. Warto odwiedzić w tych okolicach również Muzeum Przyrodnicze Parku. Poznaj bliżej Wielkopolski Park Narodowy.

Wigierski Park Narodowy

Wigierski Park Narodowy utworzony został w 1989 roku w województwie podlaskim, a swoją siedzibę ma w miejscowości Krzywe. Powierzchnia parku to 150,898 km2, natomiast otulina zajmuje 112,838 km2. Park obejmuje północną część Puszczy Augustowskiej. Na terenie parku znajdują się 42 naturalne zbiorniki wodne. Występują tu różne typy jezior limnologicznych, wśród których bardzo specyficzne są jeziora śródleśne, czyli tak zwane suchary. Główną rzeką jest tu Czarna Hańcza.

Na tym terenie dominujące są mszyste lasy iglaste sosnowo- świerkowe. Oprócz roślin naczyniowych, mchów i wątrobowców specyficzne są tu gatunki glonów. Występuje tu również 22 gatunki storczyków. Wśród fauny tego obszaru występuje wiele gatunków ptaków, ryb, płazów, gadów i ptaków, a duża część z nich pozostaje pod ochroną. Szczególnej ochronie podlegają ryby i bobry. Dużą atrakcją turystyczną jest tu jezioro Wigry oraz Muzeum Wigier. Poznaj atrakcje Wigierskiego Parku Narodowego.

Woliński Park Narodowy

Woliński Park Narodowy utworzony został w 1960 roku na terenie województwa zachodniopomorskiego, a swoją siedzibę ma w Międzyzdrojach. Powierzchnia parku zajmuje 109,37 km2, natomiast otulina to obszar 33,69 km2. Symbolem parku jest orzeł bielik. Park położony jest pomiędzy Zatoką Pomorską a Zalewem Szczecińskim. Charakterystyczne dla krajobrazu parku jest pasmo wzniesień moreny czołowej, występują tu wybrzeża klifowe.

Ciekawym elementem krajobrazu jest również delta rzeki Świny z bagnistymi wysepkami. W krajobrazie tym występują również polodowcowe jeziora, ozy i kemy. Na tym terenie znajduje się 1300 gatunków roślin naczyniowych, a spora część z nich objęta jest ochroną. Występują tu również liczne glony. Dominującym gatunkiem w lasach jest sosna. Fauna tego obszaru bogata jest zwłaszcza w wiele gatunków ptaków, w tym lęgowych, rzadkich i chronionych. Jest to między innymi bielik zwyczajny, wodniczka czy biegus zmienny. Jednymi z największych atrakcji turystycznych jest tutaj Kawcza Góra i Międzyzdroje. Poznaj najważniejsze informacje o Wolińskim Parku Narodowym.